Po dojechaniu z Ekwadoru do Limy, spotkałem się z poznanym wcześniej w Kolumbii ornitologiem, No i prawie od razu poszliśmy "na ptaki".

Trochę ich było!

BTW, jeśli ktoś jest bardziej zainteresowany ptakami, to wrzuciłem też sporo zdjęć tutaj.

Jak się okazało, znajomy ornitolog ma też dobrego znajomego archeologa. I tak, po znajomości, zostałem oprowadzony po niedostępnych dla turystów ruinach inkaskich budowli.

Trochę zdjęć tutejszej mody :)

Widoki po drodze z Limy do Huaraz.

Międzyplanetarny... rzep?

To już okolice Huaraz. Wybraliśmy się tu razem z Kaśką, z którą spotkaliśmy się po paru tygodniach, hmm, "odpoczynku od siebie" :)

Kaśce trochę wysiadły akumulatory na wysokości. Całe szczeście byli "ratownicy" ;)

A to mój piękny świąteczny mazurek! Przygotowywałem go na wspólną kolację wigilijną organizowaną przez gospodarzy naszego hostelu. Niestety nie było piekarnika, więc trzeba było sobie radzić. Jak wyglądało danie podane na stole - zobaczycie za chwilę :)

Zachód słońca nad Huaraz.

Chata sąsiadów...

Okolice Huaraz. Wspinamy się na jakąś losową górę, z której wydawał się być dobry widok. Ale głównie chodziło o możliwość pozwiedzania lokalnych domostw :)

Ach, jak przyjemnie!

A tu usiedliśmy i postanowiliśmy czekać na burzę. Codzinnie była burza, mniej więcej o podobnej godzinie, i mniej więcej w tym samym miejscu (ciekawy mikroklimat!). To był dobry spot, odpowiednio oddalony od "epicentrum" :)

A tu właśnie mój mazurek, gotowy i podany w wersji peruwiańskiej! :) Gospodarzom bardzo smakowało, pytali się o nazwę 10 razy i aż mi się trochę zrobiło głupio, bo ich przekonałem, że te kulki to tradycyjne polskie danie bożonarodzeniowe...

W Peru Wigilia wygląda trochę inaczej niż u nas. O północy nie ma pasterki...

Są za to sztuczne ognie! Na każdym dachu stała rodzina i z każdego dachu coś musiało polecieć :) Było tego dużo więcej niż u nas na sylwestra!

Tu myślałem, że pan zginie w męczarniach.

Ale przeżył.