Do Lwowa dojechaliśmy bezpośrednim autobusem z Olsztyna, którego byliśmy JEDYNYMI pasażerami przez CAŁĄ drogę :-> Kierowcy nie byli chyba specjalnie z tego zadowoleni ;) ich miny mówiły raczej "cholera, jednak ktoś kupił bilet i musimy jechać".

(We Lwowie mieliśmy jakieś 3-4 godziny na przesiadkę.)

Specyficzne lokalne zwyczaje przechodzenia przez jezdnię :)

Jeszcze odnośnie ciekawych zwyczajów: Siedzimy sobie na dworcu w wielkiej hali, zamówiliśmy w jednym z barów herbatę, usiedliśmy na jednym z nielicznych wolnych miejsc.. wtedy wparowuje sprzątaczka i oświadcza wszystkim (było ze 200 ludzi), żeby wyszli, bo będzie sprzątać. I wszyscy wychodzą, bez słowa. No i z moją herbatą muszę tułać się po peronach ;)

Autobus do Tjaczewa - kolejne 8h jazdy.

Ale jaki luksus ;) [mały sekret - to zdjęcie było robione na postoju, kiedy wyjątkowo NIE musieliśmy trzymać nóg nad głowami]

Wieczorem dotarliśmy do Tjaczewa, a godzinę później autobusem do celu - Ust Czornej. Ogólnie cała podróż zajęła nam 24h, czyli całkiem zwinnie.

Trafiliśmy dość późno w nocy, więc nie szukaliśmy już miejsca na namiot. Na zdjęciu, nasz osobisty kibel w turbazie (schronisku) w Ust Czornej - stylowy, nieprawdaż? ;)

:D Co za mina :D :-o OMG czy ja takie często robię? proszę o statystyki..

Chłopak pomaga babci czyścić ogródek, wyrzucając gałęzie do rzeki. (ech, żeby tak do tej rzeki wyrzucali TYLKO gałęzie...)

Klimaty z Ust Czornej...

:)

Screenshot mapy jednego z pomocnych tubylców...

Wychodzimy na połoninę Krasną.

"Tam rozbijmy się, TAM!" ;)

Kolejny dzień. Spaliśmy parędziesiąt metrów pod grzbietem, tej nocy bez wody (z ogniskiem nie ma tu problemu, z wodę niestety może być, ale byliśmy leniwi i nie szukaliśmy długo).

Ewa zwinnie opuszcza namiot ;)

I znów na Krasnej.

Głównym naszym planem było przejście przez Świdowiec (a nie Krasną), więc tego dnia z rana mieliśmy szybko wrócić do Ust Czornej i wieczorem zdobyć Tempę...

Ale... żeby nie powtarzać trasy... postanowiliśmy zejść alternatywnym szlakiem... czyli BEZ szlaku, na azymut. Z początku wyglądało to całkiem prosto ;)

...a potem mniej prosto.

...i JESZCZE mniej prosto :)

Generalnie było super :) Ale nasze tempo spadło tak dramatycznie, że o wejściu na Tempę tego dnia mogliśmy tylko pomarzyć.

A parę godzin później zaczęliśmy podobnie marzyć o dojściu do Ust Czornej... :-> Nie to że żałujemy - absolutnie nie! polecam tę trasę (zwaną od tej pory doliną św. Ewy i św. Wojciecha).

Ostatecznie rozbiliśmy się paręset metrów nad drogą do Ust Czornej (nie chcieliśmy znów nocować w turbazie). Tym razem mieliśmy zapas wody i mega wyżerkę na ognisku :) Zakończoną sporą dozą śpiewania acapella :P

Gdy dotarliśmy do drogi okazało się, że musimy "wtargnąć" na czyjąś posesję ;) Na szczęście preferują tu bardziej posiadanie kotów niż psów ;) A zdjęcia nie powiększać, bo głupio wyszedłem.

Przegramoliliśmy się jakoś przez płot, doszliśmy do Ust Czornej, nażarliśmy się w turbazie (mmmmm) i ruszylśmy na Świdowiec.

(pogoda się na Świdowcu popsuła, więc zdjęć mało)

Nocleg pod Tempą.

Się napchaliśmy, ogrzaliśmy, i po jakimś czasie zaczęliśmy nudzić ;)

Więc wymyśliliśmy coś do robienia ;)

Słodka, prawda? ;)

Rankiem zmieniła się pogoda.

I znów do Ust Czornej...

...bo chcieliśmy zobaczyć nowy odcinek batmana!

Batman po ukraińsku. Yeah.

Nie mieliśmy wprawdzie ogniska, żeby zagotować obiad...

...ale Ewa praktyczna babka jest ;)

Bank w Ust Czornej ;)

Pociąg Tiaczew-Lwów. Zastanawialiśmy się, ile dłużej będzie jechał niż nasz poprzedni 8-godzinny autobus...

Jechał duuuużo dłużej :) Kuszetki to nie była pomyłka ;)

Znów Lwów. Automat z lemoniadą. Jest nawet szklanka ;)

"Nie! Nie chcę mieć zdjęcia z Konopnicką!"

Uciekający wiewiór 1.

Uciekający wiewiór 2.

Żul pod cmentarzem.

Nocny spacer po Lwowie.

Wróciliśmy z busiarzem, który nas zaczepił na dworcu. Stargowaliśmy trochę cenę, choć pewnie mogliśmy bardziej. Trochę strach, bo zakazana morda, ale było warto - koleś był doświadczony - na granicy przywitał się z tym, z tamtym.. i puścili bez kolejki!